رزین وینیل استر

اکثر وینیل استرهای مرسوم با استریفیکاسیون یک رزین دی اپوکسید با یک اسید مونوکربوکسیلیک غیر اشباع، ساخته می شوند. می توان آنها را به تنهایی با واکنش رادیکال آزاد پخت نمود و یا در مونومری مانند استایرن حل نمود و رزین مایع بدست آورد. در این صورت، وینیل استر را میتوان مانند رزین پلی استر استفاده نمود.

رزینهای وینیل استر خواص چقرمگی و مقاومت شیمیایی بسیار بهتری نسبت به رزینهای پلی استر دارند. زنجیر اصلی اپوکسی  سازنده وینیل استر، موجب پیدایش چقرمگی و ازدیاد طول کششی بالاتر می شود. جرم مولکولی رزینهای وینیل استر به انتخاب نوع اپوکسی بکار رفته بستگی دارد. به این دلیل، استحکام کششی، ازدیاد طول، نقطه نرمی و واکنش پذیری رزین نهایی توسط جرم مولکولی و ساختار اولیه تعیین میشود. این موضوع، این امکان را بوجود می آورد که برای کاربردهای مختلف خواص مختلف طراحی شود. رزینهای وینیل استر در مقایسه با پلی استرهای غیر اشباع مقاومت شیمیایی خوبی دارند.
بخشی از این ویژگی مربوط به عدم حضور پیوندهای استری در زنجیره اپوکسی میباشد. اتصالات اجزاء پلیمر، توسط پیوندهای فنیل استری انجام میگیرد. این اتصالات درمقایسه با اتصالات استری در برابر اکثر محیط های شیمیایی بویژه در شرایط قلیایی شدید مقاوم ترند. اتصال استری تنها در انتهای زنجیر وینیل استر وجود دارد. این امر حملات عوامل شیمیایی را به حداقل می‌رساند.

رزین های اپوکسی وینیل استر معمول بر پایه بیس فنل A دارای دو عامل واکنش پذیر در طول زنجیر هستند. این دسته از       رزین های وینیل استر در بیشتر کاربردها در محدوده درجه حرارتی ۱۲۰-۱۰۵ درجه سانتی گراد قابل استفاده می باشند. در صورتیکه رزینهای اپوکسی وینیل استر اصلاح شده با نوولاک دارای مکان های واکنش پذیری بیشتری درطول زنجیره می باشند و در عین حال با چگالی بیشتر اتصالات عرضی پس از فرایند پخت و سخت شدن، قابلیت کاربرد در شرایط خورندگی شدیدتر و در درجه حرارت بالاتر (جریان گازهای خورنده تا ۲۴۰ درجه سانتیگراد) را دارا میباشند. این دسته از رزین های وینیل استر دارای حداکثر مقاومت در مقابل اسیدها و مواد قلیایی و انواع حلال ها می باشند.
معمولا رایج ترین فعال کننده پیشنهادی برای انواع رزینهای وینیل استر متیل اتیل کتون پراکسید می باشد. اما برخلاف رزینهای پلی استر که تنها شتاب دهنده کبالت را در کنار این فعال کننده نیاز دارند، رزین های وینیل استر به تسهیل کننده دیگری نیز احتیاج دارند که معمولا دی متیل آنیلین می باشد. در برخی مواقع این تسهیل کننده توسط تولیدکننده رزین به آن افزوده می شود و در غیر اینصورت باید طبق مقادیر پیشنهاد شده (توسط تولید کننده) به وسیله مصرف کننده به رزین اضافه شود.

رزین وینیل استر

خواص رزین وینیل استر:

برخلاف رزین پلی استر رزین وینیل استر باند غیر اشباع تعداد کمتری نسبت به رزین پلی استر غیر اشباع دارد رزین وینیل استر تعداد باند عرضی و تعداد پیوند اتری کمتری در مقایسه با رزین پلی استر غیر اشباع در ساختارش دارد و در نتیجه دانسیته پیوند اتصال عرضی کمتری داشته و موجب می شود انعطاف پذیری بیشتری در مقایسه با رزین پلی استر داشته باشد.

در واکنش گروه اپوکسی با گروه کربوکسلیک چند گروه هیدروکسیل در امتداد زنجیره وینیل استر تشکیل میشود که این گروه کربوکسیل موجب پیوند Hبا گروه های مشابه در الیاف شیشه می شود.به همین دلیل رزین وینیل استر چسبندگی بیشتری با الیاف شیشه در مقایسه با رزین پلی استر غیر اشباع دارد.با این حال چنین چسبندگی ای در رزین اپوکسی بیشتر اتفاق می افتد زیرا گروه هیدروکسیل بیشتری در مقایسه با وینیل استر دارد.

رزین وینیل استر مقاومت خوردگی بیشتری در برابر خوردگی در مقایسه با رزین پلی استر غیر اشباع دارد که این مقاومت ناشی از تعداد زیادی اتم بین گروه های استری،غلظت کم گروه های استری و … است.

 اهمیت کاربرد رزین وینیل استر:

برای تمامی کاربرد هایی که رزین پلی استر را مورد مصرف می شود رزین وینیل استر را نیز می توان مورد استفاده قرار داد.این رزین می تواند جایگزین فلزات و پلی استر غیر اشباع بر پایه FPRبرای مقاومت در برابر خوردگی شود.کاربرد رزین وینیل استر  عبارت اند از:تانک ها،لوله کشی ها،کانال ها و تانکر های حمل اسید های رقیق و حلال ها و سوخت ها و مخازن اختلاط مقاوم در برابر خوردگی و..می باشد.

در صنایع الکتریکی رزین وینیل استر برپایه FPR استفاده می شود.ساخت اجزا برای اسیتگاه های تولید برق، ساخت تجهیزات توزیع و انتقال برق،تلوزیون و آنتن نمونه هایی از کاربرد الکتریکی این رزین است.

مقاومت بهتر در آب موجب شده که هم در صنایع لوازم خانگی و هم در صنایع در یایی نیز کاربرد داشته باشد.در زیر آب رزین وینیل استر در مقایسه با اپوکسی مقاومت بیشتری دارد،و به همین دلیل به طور گسترده ای در صنایع دریایی مصرف می شوند که از جمله آن ها می توان ساخت انواع بدنه ها،قایق های ماهی گیری،موتور قایق ها،بادبان ها،کشتی ها و ناو های نیرویی دریایی را نام برد.